19
styczeń 2017
Jak uchronić magiczny las przed martwą ciszą? Oglądajcie na żywo!
Zawsze gdzieś za miastem jest jakiś las. I każdy taki las ma swój środek. Środek lasu, który skrywa wiele tajemnic. Głośno w nim od zapomnianych historii i tłoczno od słowiańskich duchów, duszków, strzyg, wiedźm, chochlików i licho wie czego. Magiczne stworzenia żyją w harmonii, dopóki w lesie nie pojawia się ludzkie dziecko. Dziewczynka, która jest tak cicha i smutna, że nie sposób jej nastraszyć, ani przepędzić. Ba! Ona sama budzi grozę wśród leśnych istot, bowiem, odkąd się pojawiła, milkną magiczne szepty, cichnie pradawna pieśń lasu, legendarnemu światu grozi cichy koniec. Co zrobić, by uchronić świat przed martwą ciszą? Jak ocalić przed nią dziecko?
Sztuka Maliny Prześlugi inspirowana demonologią słowiańską, uświadamia, jak ważne jest opowiadanie historii, jak potrzebny jest dziecku świat fantazji i bajek, zwłaszcza dziś, gdy w mieście słychać tylko szum aut i niekończącą się listę obowiązków. Warto zatrzymać się na chwilę i wsłuchać w szept opowieści, zanim ucichną na dobre. Przecież każdy z nas ma w sobie wiedźmę, którą czasami trzeba dopuścić do głosu.
Transmisja: 19 stycznia o godz. 10.00
Czas trwania: 1 godzina 30 minut (z przerwą 15-minutową po ok.45 minutach)
Spektakl dla dzieci od lat 10.
fot. teatr.bedzin.pl
Tekst: Malina Prześluga
Reżyseria: Jerzy Bielunas
Scenografia: Anna Chadaj
Muzyka: Mateusz Pospieszalski
Przygotowanie wokalne: Małgorzata Kaczmarek
Ruch sceniczny: Małgorzata Fijałkowska
Projekcje: Jerzy Szota
Zeszyt metodyczny: Anna Jadwiga Nowak
Obsada: Sara Lech, Katarzyna Bała, Joanna Rząp, Ewa Zawada, Edyta Dziura, Adam E. Kwapisz, Kamil Katolik, Karol Kojkoł
O SPEKTAKLU SŁÓW KILKA…
Spektakl stara się poruszyć zwłaszcza dwa ważne wątki, które mogą być szczególnie istotne w procesie wychowawczym: tematykę pokonywania smutku oraz wątki zaczerpnięte z demonologii słowiańskiej. Moim zdaniem kluczową rolę w rozumieniu spektaklu odgrywa nie znajomość mitologii słowiańskiej, ale pokazanie, że poprzez wprowadzenie tropów wywiedzionych z ludowych opowieści, można w sposób symboliczny dotknąć trudnego tematu, jakim jest smutek i osamotnienie dziecka. Przedziwni mieszkańcy lasu poprzez snucie opowieści pomagają dziecku przezwyciężyć trudny stan ducha. Dzięki ich uwadze i fantazji dokonuje się w dziecku metamorfoza. Rozmawiając z dziećmi o świecie demonów leśnych warto zaakcentować ich symboliczny charakter, pokazać, że w dawnych kulturach wyrosły z potrzeby poznania i zrozumienia świata, niezrozumiałych zjawisk i niewytłumaczalnych sytuacji. W ten sposób tłumaczono stany atmosferyczne, zjawiska przyrodnicze oraz pomyślne lub niepomyślne zdarzenia w życiu, na które ludzie nie mieli wpływu. Wyobrażenia poszczególnych istot demonicznych stanowiły uosobienie zjawisk przyrody, które często były niewytłumaczalne, trudne do zrozumienia, budziły lęk i przerażenie. Poza tym niemożność znalezienia racjonalnej interpretacji uwarunkowań ludzkiej egzystencji przyczyniała się do powstania także opiekuńczych demonów losu ludzkiego, domostwa i obejścia oraz szkodliwych demonów nieszczęść, chorób i śmierci. Obecnie stwory z demonologii są widoczne w folklorze słownym – baśniach, podaniach, opowieściach, przysłowiach oraz w sztuce ludowej – ich znajomość jest konieczna do odczytywania tropów kultury dawnej. Wiara
w ich istnienie w kulturze europejskiej jest w dzisiejszych czasach w fazie zaniku – nawet na terenach wiejskich. W polskiej kulturze ludowej zauważamy stopniowe obumieranie wierzeń demonicznych od połowy XIX w. po lata sześćdziesiąte XX wieku. Doceniane jest naukowe poznanie otaczającego nas świata i racjonalizowania go, a nie jego magiczna interpretacja. W takim świecie zaczyna brakować już miejsca dla wszystkich tajemniczych i magicznych istot charakterystycznych dla ludowego pojmowania rzeczywistości. Miejsca brakuje także na opowiadanie o tych stworach, na czerpanie nauki z ludowych bajań i wreszcie na autentyczną sytuację spotkania – jaką jest opowiadanie historii i dzielenie się nimi z innymi. Tym bardziej zachęcam do wykorzystywania barwnych opowieści do twórczych działań z najmłodszymi, do pobudzania ich kreatywności, kształtowania umiejętności wyrażania się językiem właściwym dla dziecka – językiem nieskrępowanej wyobraźni.
Anna Jadwiga Nowak
pedagog teatralny
(źródło: teatr.bedzin.pl)
